Binaural Beat Machine

Binaural Beat Machine kan een frequentie van 1 Hz tot 1000 Hz spelen met elke Delta, Theta, Alpha, Beta of Gamma binaurale golf.

Een binaurale beat wordt waargenomen wanneer twee verschillende sinusgolven met zuivere tonen aan een luisteraar worden gepresenteerd, één toon voor elk oor. Als bijvoorbeeld een zuivere toon van 530 Hz wordt gepresenteerd aan het rechteroor van een proefpersoon, terwijl een zuivere toon van 520 Hz wordt gepresenteerd aan het linkeroor van de proefpersoon, zal de luisteraar de illusie van een derde toon waarnemen. Het derde geluid wordt een binaurale beat genoemd en zou in dit voorbeeld een waargenomen toonhoogte hebben die overeenkomt met een frequentie van 10 Hz, dat is het verschil tussen de zuivere tonen van 530 Hz en 520 Hz die aan elk oor worden gepresenteerd.

Heinrich Wilhelm Dove (1803–1879) ontdekte binaurale beats in 1839 en publiceerde zijn bevindingen in het wetenschappelijke tijdschrift Repertorium der Physik. Terwijl het onderzoek daarnaar doorging, bleef het onderwerp tot 134 jaar later iets van een wetenschappelijke curiositeit, met de publicatie van Gerald Oster's artikel "Auditory beats in the brain" (Scientific American, 1973). Het artikel van Oster identificeerde en verzamelde de verspreide stukjes relevant onderzoek sinds Dove, en bood nieuw inzicht (en nieuwe laboratoriumbevindingen) voor onderzoek naar binaurale beats. Oster zag binaurale beats als een krachtig hulpmiddel voor cognitief en neurologisch onderzoek.

Credits: Font Awesome gratis - https://fontawesome.com/license/free

Credits: https://simple.wikipedia.org/wiki/Binaural_beats